Rozmowa z Bogdanem Bartnikowskim
Bogdan Bartnikowski. Urodził się w Warszawie, 24 stycznia 1932 r. W czasie powstania warszawskiego był łącznikiem, ochotnikiem niezwiązanym z konspiracją, walczył na Ochocie, „Reduta Kaliska” (ps. „Mały”). W sierpniu 1944 osadzony wraz z matką w KL Auschwitz-Birkenau, w styczniu 1945 wywieziony do Blankenburga, gdzie do czasu wyzwolenia w kwietniu tegoż roku pracował przymusowo przy odgruzowywaniu niemieckiej stolicy.
Po powrocie do Polski kształcił się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego Od 1952 roku należał do harcerstwa, w tym roku zaczął naukę w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie. Służył jako pilot do 1968 roku – w dęblińskiej szkole jako instruktor latania, a następnie w 36 Samodzielnym Specjalnym Pułku Lotniczym w Warszawie. Do 1985 roku, do przejścia w stan spoczynku, pracował w prasie wojskowej. W 1966 roku zadebiutował tomem opowiadań o ludziach lotnictwa. Swoje obozowe doświadczenia opisał w książce pt. „Dzieciństwo w pasiakach”, wydanej w 1969 roku i odtąd kilkakrotnie wznawianej i tłumaczonej m.in. na język niemiecki. W 1989 napisał książkę „Dni długie jak lata”, w której opisał wojnę z perspektywy dziecka. Jest także autorem m.in. powieści „Daleka droga” i „Powrót nad Wisłę”.
W III RP zaangażowany w działalność kombatancką. Autor prelekcji i spotkań dotyczących historii II wojny światowej. Był członkiem zarządu Stowarzyszenia Więźniów Byłych Dzieci Hitlerowskich Obozów Koncentracyjnych, a także członkiem Mazowiecko-Podlaskiego Stowarzyszenia Pomocy Byłym Więźniom Politycznym Hitlerowskich Obozów Koncentracyjnych, Gett i Więzień Gestapo.